School voor Reserve Officieren Artillerie, lichting 89-4.
	Lichting 89-4. De nieuwbakken kannoniers: Op het stuk (vlnr): v.Lochem, Garcia, Bink Voor het stuk (vlnr): v.Seeters, Bosma, v.Buul, Nijholt, Jongeneel Gehurkt (vlnr): de Hoog, Snellers, Barella, Kompagnie
	SROA De opleiding aan de School voor Reserve Officieren der Artillerie (kortweg: SROA) begint met direct vanaf de eerste dag een bivak van 2 weken. En daar werd de basis gelegd voor het militaire leven. Het 'handboek van de soldaat' werd van voor naar achter bestudeerd en ook beoefend.
	Ontgroening Natuurlijk hoort bij zo'n speciale groep mensen, waarvan de meerderheid net van HBO of universiteit was gekomen, een bijzondere ontgroening. Hiernaast zie je de bijzondere effecten van eerst donker camoufleren (pasta en pindakaas) met vervolgens winterse camouflage (bloem).
	Bivak De opleiding van 6 maanden werd afgesloten met een meerdaags bivak. Op het einde een veldtocht door heel wat sloten/waterleidingen. Met als eindpunt een heerlijke borrel: Barbara bitter! (Dit is een heel speciaal voor de artillerie gedestilleerde jenever.) ...en natuurlijk werd het voortgezet in de bar met als finale het zingen van het artillerielied!
	Het Artillerielied Wat dreunt daar op die heide? Wat blinkt daar in 't verschiet? Wat dondert tussenbeide, Dat men door stof niet ziet? Hoe flikkeren die zwaarden, Wat forse melodie. Hoe rennen daar die paarden, 't Is Veldartillerie. Hoe rennen daar die paarden, 't Is Veldartillerie. De kruitdamp is hun leven 't Kanon is hun banier. De hoop daarvoor te sneven Bezielt elk kanonnier! Zij haken naar den strijde Voor Vaderland en Vorst, Voor Land en Koning beide Klopt steeds hun mannenborst. Voor Land en Koning beide Klopt steeds hun mannenborst. Van 't paard bij 't stuk gevlogen, Dra dondert reeds het schot. Weer vlug vooruit getogen, vernield hij 's vijands rot. Rent d'overmacht hem tegen, Manmoedig staat hij pal, Koopt door zijn dood de zegen En juicht nog in zijn val. Koopt door zijn dood de zegen En juicht nog in zijn val. Maar ook in tijd van vrede Blinkt steeds de kanonnier. En meisjes schoon van leden Zijn op zijn liefde fier. Waar moed zit, heerst ook trouwe Met kracht nooit uitgeblust. Daarom de schoonste vrouwen Heeft hij naar hartelust. Hoera dus voor ons wapen Lang leev' de kannonier! Lang leev' die forse knapen, Des legers schoonste sier. Hun leus zij: steeds te strijden, Werwaarts ook d'eer hen zendt, Voor Land en Koning beide, Tot roem van 't Regiment. Voor Land en Koning beide, Tot roem van 't Regiment.